Gaat groene missie dun Birrekoal ‘veroveren’ (?)

‘Gaat het nog een beetje meneer Droge’. Deze zin heeft meermalen door mijn hoofd gespookt tijdens het bezoek aan de nieuwe jeugdhoogheden.  Want het is een leuk stel, maar ook zeer vermoeiend. En dan te weten dat we het ‘toetje’ voor het laatst hebben bewaard namelijk: Dominick Bakker.

Hoi ik ben Dominick!

Een gewaarschuwd mens telt voor twee en dat geldt zeker in geval van Dominick. Tijdens de uitzending van Efkus dun Birrekoal werden hiervoor de eerste tekenen al zichtbaar toen hij aangaf dat zijn grootste hobby was: …het ‘pesten’ van z’n moeder. Maar inmiddels is wel duidelijk dat Dominick ‘klieren’ tot een waar ambacht heeft verheven. Hij heeft er zowat zijn handelsmerk van gemaakt, maar wel op een hele positieve manier. Want voorop staat dat we hier te maken hebben met een gezellig menneke (jawel, de kleintjes benne de fijntjes) die het op z’n tijd leuk vindt om mensen eens lekker op stang te jagen. Hij zegt dat ie zelf ook regelmatig op de hak wordt genomen door vader en broer, wiens grappen hij liever kwijt dan rijk is.

Dominick is zogezegd een ‘man met een missie’, dat blijkt uit alles. Hij is het meer dan beu dat sedert vele jaren meisjes de toon zetten in dun Birrekoal. Telkens weer moeten jongens het onderspit delven tijdens de battle der battles: de jeugdprinsenstrijd.  En ja, dat gaat toch aan je zelfvertrouwen vreten. Hij geeft aan dat dit jaar de kaarten anders geschud gaan worden; dat ditmaal the boys het leiderschap over dun Birrekoal naar zich toe gaan trekken. Het zit echt heel heel erg diep bij hem. Daarom gaat hij ook getooid in het groen tijdens de JPS:  een kleur die staat voor rust, liefde, hoop, troost en tederheid. U begrijpt het vast al wel, Dominick gaat zijn strategie afstemmen op the girls. Hij gaat zijn opponenten te lijf met hetzelfde ‘wapen’ wat zij zelf ook hanteren: de softe aanpak oftewel een charmeoffensief. Dominick geeft aan dat hij in Rick z’n maatje heeft gevonden. Samen trekken ze op als echte partners in crime… Pfff, ik zou waarachtig niet graag in de schoenen staan van Vera en Jintey.  

Om de zaak wat te sussen vraag ik snel even naar zijn hobby’s en op dat moment treedt er wat ontspanning op in het gesprek en komt de ware aard van Dominick naar boven: de Dizzy Gillespie van de Werststeeg. Want trompet spelen is z’n lust en z’n leven. Op mijn vraag wat zijn favoriete nummer is kijkt hij mij vragend aan. Waisda nou, tuurlijk het speklied van Dun Blaouwun Beer. En meteen klinkt er een lekkere deun. Wel kan ik mij voorstellen dat de liefhebberij van Dominick ertoe heeft geleid dat de geluidszonering aan de Werststeeg wat is opgerekt, maar dat mag de pret niet drukken. 

Op mijn vraag wat zijn slogan is tijdens de carnaval antwoordt hij: een dag nie gefist, is een dag nie geleefd. En daar zijn we het helemaal mee eens. Dat ze hier bij BMC heel anders tegenaan kijken nadat ie – na een avondje doorhalen – ’s-ochtends voor open goal naast schiet, doet hier niets aan af. Bovendien hebben we daar inmiddels een prachtig medicijn voor: wortelbier!

Tot slot

En zo eindig ik mijn rondje langs de jeugdhoogheden op het punt waar ik begonnen ben – bij het wortelbier van Rick – en kan het aftellen voor 11-11 definitief starten.

Namens de jeugdcommissie willen wij Rick, Jintey, Vera en Dominick superveel succes toewensen met de laatste loodjes. Ons motto is: geniet ervan, want t’is voorbij voordat je het weet. We gaan er met z’n allen zondag een geweldig festijn van maken! Tot dan!

Bianca, Sandra, Nancy , Maarten, Moniek, Gian, Ingrid en Ton