In deze tijd, waarin we carnaval niet kunnen vieren zoals we dat zouden willen, is het des te belangrijker om herinneringen op te halen.

Zodat we niet vergeten hoe belangrijk carnaval in Dun Birrekoal voor ons allemaal is. Elke week vragen we een beer of beerin om ons mee te nemen naar een moment die in hun geheugen gegrift is.

Met deze week… André Jurriëns

Ergens in 1973 leerde ik Hetty kennen, en komend vanaf de andere kant van het kanaal was Berlicum nieuw voor mij. Maar dat duurde niet lang. Na haar periode bij de Springdinger, hier op de foto naast haar Droomprins, (toen was ik er dus nog niet), werd Hetty bestuurslid/ secretaresse van Dun Blaouwun Beer, en het blaouw bloed ging zo vanzelf ook bij mij stromen.

Na een aantal jaren Raad van XI, viel me in 1983 de godsgruwelijke grote eer te beurt om door Henk van Hintum gevraagd te worden om zijn adjudant te worden. Dat hoefde ik thuis dus niet eens te vragen…

Als kersverse Prins en Adjudant hadden we wel een paar ideeën die we wilden verwezenlijken. Jarenlang hadden we zondagsmorgens op ‘t ouw gemintehuis, en daarna op t gemeentehuis op ‘t plein, in de regen en kou gestaan om de sleuteloverdracht bij te wonen. We hebben er een paar bezoekjes aan burgemeester Jan van Erp thuis voor moeten brengen, maar het lukte: vanaf “ons” seizoen werd de sleuteloverdracht in de Raadszaal van het gemeentehuis een vaste traditie. De Raad van XI op de stoeltjes van de gemeenteraad, Prins, Adjudant, Opperbeer Sjef op de stoelen van B&W, en veel blaouw volk op de tribunes en balkon. Dat was gelukt! En laat het nou net op dié dag buiten het állermooiste weer van de wereld zijn, met een voorjaarszonneke, heerlijk. En wij zaten binnen.

Met Carnaval wilden we bij De Guld langs: mocht niet volgens het protocol want de Snorrenclub was nog niet aangesloten bij Dun Blaouwun Beer. Als club bouwden ze wel de mooiste wagens, hadden een kapel, en we zouden ze graag overhalen toch aan te sluiten. En: we hadden niet voor niks onze snor laten staan. En dus gingen we toch naar de Snorrenclub en ze traden toe tot Dun Blaouwun Beer. De jaren daarna hadden we het er tegen elkaar nog wel eens over of dat zo’n goei idee was geweest: die Snorren kaapten zowat 2 van de 3 keren de eerste prijs van de Grote Optocht voor onze neuzen weg. Tijden veranderen, tradities veranderen, dat is prima. Maar laat de traditie van optocht, gezonde competitie en samen carnaval vieren, nooit voorbij gaan.