In deze tijd, waarin we carnaval niet kunnen vieren zoals we dat zouden willen, is het des te belangrijker om herinneringen op te halen. Zodat we niet vergeten hoe belangrijk carnaval in Dun Birrekoal voor ons allemaal is.

Elke week vragen we een beer of beerin om ons mee te nemen naar een moment die in hun geheugen gegrift is.

Met deze week… Otto Klok!

Mij werd gevraagd iets te schrijven bij een leuke foto met betrekking op het feest der feesten, nu heb ik daar over nagedacht maar snel tot de conclusie dat dit onbegonnen werk is gezien het feit dit niet uit te drukken is in slechts een enkele gebeurtenis, carnaval is ONS feest. En inderdaad er verandert veel net zoals velen de teloorgang van het dorp met sloop en bouw, maar mensen kom op dat is het leven, stilstand is achteruitgang zoals al opgemerkt werd in de verschillende reacties en bedenk vooral in deze tijd zonder carnaval, kerk, kermis, gouwe enz ; Gelukkig hebben we de foto’s nog…….

Bovenstaande foto is wel waar voor mij de hele carnaval om draait, het feest der feesten dagenlang ondergaande hier aan de toog der onzer Gouwe, met de vele rood-gele bondgenoten der Duukskes, Vagen, Kletsers en Stampertjes uit ons dak gaande op de klanken van dj Nick en de Funkapel waarbij de lange man zong over een ‘Sanseveria’ of ‘Amerula’ maar let wel dat dit slechts het puntje van de welbekende ijsberg is. Om de ijsberg completer te maken kan ik uren met weemoed terugdenken aan de vele (gewonnen) optochten , de berenoverleggen inclusief intigrerende discussies, het dansje op het brandend zand met de “concurrentie” , het mondelinge doorgeef ijsblokje wat in deze tijd niet meer in te denken zou zijn, de zondagmorgen in de kerk welk immer een vermakelijke, smakelijke doch serieuze aangelegenheid was, de lochte-kwiep overwinning met mijn maat en na dit hoogtepunt maar meteen gestopt te zijn, de eeuwig durende strijd der clubs gedurende de Dobbelloop waarbij zelfs de lieve spelleidsters gevoelig waren voor een kleine flirt met effect (alles om te winnen) maar ook het samenzijn en zeveren der voorzitters alle jaren waarbij het niveau echter geen constante factor had, maar het hoogtepunt afgelopen jaar was toch de eer te hebben gehad te mogen aansluiten samen bij het illustere gezelschap der Raad van XI gedurende de laatste zeverdursavond, de teleurstelling was/is wel nog steeds aanwezig het zilveren petje (nog) niet te hebben mogen ontvangen (…Kees). En hierbij nog niet eens genoemd hebben de vele hoogtepunten met ons eigen Duukses en Bruukskes………… kun je nagaan…

Concluderende is eigenlijk dat het feest der feesten een feest van ONS is waarbij we ieder jaar weer vooruit kunnen kijken naar het weerzien met oude bekenden wat zowaar een verborgen traditie is geworden of het nu gaat om Joop, Mark, Fam. Kastelijn, Ronny, Ruud, Charel, Anja, Christy, Frank, Bram, Francien, Leny, Lies, Bert, Bart, Nicole enz. enz. enz., dat is voor mij carnaval. En inderdaad om deze klucht, dit gevoel en activiteiten buiten dun Birrekoal uit te leggen aan derden is een onmogelijke opgave, maar onthoud het is ONZE klucht, ONS gevoel en ONS feest der feesten.

En zoals mijn vriend H.P. baxter blijft zeggen:
It’s nice to be important
but more important to be nice !