Een carnavalsvierder in hart en  nieren die het feest der feesten tot het eind toe mee beleefde.
Pluk de dag was een vaak gehoorde uitspraak van Jo.

Zowel binnen de Dun Blaouwun Beer als de Koalstampers heeft Jo diverse bestuursfuncties bekleed. Hiernaast heeft hij diverse malen de organisatie van de Zeverdursaovundun op zich genomen en is hij vele jaren voorzitter geweest van de optochtcommissie. Maar bovenal blijft in ons geheugen gegrift de prijsuitreiking van de optocht, welke hij altijd op geweldige en niet te evenaren wijze heeft gepresenteerd.
Allemaal zaken die je gerust aan Jo over kon laten, want zoals bij de uitreiking van zijn Zilveren Beer in 1978 al werd aangegeven, als hij ergens aan begon dan werd er aan de kar getrokken, een eigenschap die hij volgens het toenmalige bestuur had over gehouden aan het harken in de grote tuin bij de ouderlijke woning aan de Hoogstraat.

In 1985 was hij,  Jo dun Urste , Prins van dun Birrekoal, een Prinsen schap wat hij op zijn geheel eigen unieke wijze, met als persoonlijke onderscheiding een echte jojo invulde. Nog steeds na al die jaren koesterde hij dit als één van de mooiste en waardevolste herinneringen van zijn rijke carnavalsleven.

Maar bij zijn eigen club de Koalstampers lag echt zijn hart. Eens een Koalstamper altijd een Koalstamper liet hij nog optekenen bij het 50 jarige bestaan van de club, een jubileum wat onder zijn  bezielende leiding vorige jaar nog op uitbundige wijze gevierd is.

Dat carnaval draait om ”Belachelijke Zaken” wist Jo als geen ander uit te dragen, want hoe serieus sommige carnavalszaken ook lijken, Jo kon dit samen met zijn kornuiten perfect relativeren en er op komische wijze de draak mee steken.

We zullen Jo en zijn schaterende lach missen.