Als je lacht, is het altijd feest.

Dit was het motto dat Prins John I samen met zijn Adjudant Bram uitdroeg in het jaar dat zij regeerden over Dun Birrekoal. Dit motto was John op het lijf geschreven. Hij lachte altijd en het was voor hem dan ook altijd feest. Iedereen die in contact kwam met John had nadien een goed gevoel. Hij was een man met ontembare energie, hele goede humor, hij was attent en zorgzaam en had een luisterend oor voor alles en iedereen en bood ook altijd zijn hulp aan of kwam met een oplossing. Daarnaast wist hij ook iedereen te enthousiasmeren om de schouders er onder te zetten en om er voor te gaan. Het maakte daar bij niet uit waar het over ging.

Voor John was niets te gek en nooit teveel.

Nadat John jarenlang lid was geweest van Ut Rooi Duukske en voor deze club ook voorzitter is geweest had hij de eer om in seizoen 2011-2012 Prins van Dun Birrekoal te zijn.

Na dit jaar was John nog niet klaar met Dun Blaouwun Beer. Hij pakte meteen aan en met hetzelfde enthousiasme werd hij voorzitter van de carnavalsmiscommissie en de optochtcommissie. Dat vond hij wel makkelijk ”want het sloot toch op elkaar aan”. Vorig jaar heeft hij zich aangesloten bij de PR-commissie waar hij ook de nodige tijd en energie in heeft gestoken. Niet zonder resultaat want ook deze commissie heeft nu een stevige basis.

Wanneer je John vroeg of hij misschien nog tijd had voor iets zei hij altijd zonder aarzelen er voor te willen gaan. Slechts heel af en toe moest hij vervolgens toegeven toch echt geen tijd te hebben. Vaak nog met spijt.

Het overlijden van John is als een mokerslag aangekomen. Wie had dit ooit van zo’n prachtvent verwacht. Ut Rooi Duukske verliest in hem hun “Godfather”  en Dun Blaouwun Beer verliest in John een geweldig mens van wie wij nog veel konden verwachten. Zijn overlijden slaat een gat in heel de Berlicumse samenleving.

Denk nog maar vaak aan John, dan ga je vanzelf lachen en wordt het altijd feest.