Terug in de tijd met… Jeanne van Herpen
In deze tijd, waarin we carnaval niet kunnen vieren zoals we dat zouden willen, is het des te belangrijker om herinneringen op te halen.
Zodat we niet vergeten hoe belangrijk carnaval in Dun Birrekoal voor ons allemaal is. Elke week vragen we een beer of beerin om ons mee te nemen naar een moment die in hun geheugen gegrift is.
Met deze week… Jeanne van Herpen
Ik ben al 45 jaar lid van de Koalstampers. Mijn man Jan was al veel langer lid. Ik vond het in het begin heel erg wènne. Ik woonde in Hedel, waar geen carnaval werd gevierd. Van origine ben ik een rasechte Orthenaar, oftewel unne Bosschenaar, dus unne Oeteldonker welteverstaan. Mijn familie heeft daar veel carnaval gevierd, meestal in het Casino.
Toen ik in Berlicum kwam was dit een grote overgang. We hadden veel plezier gehad met bekende en onbekende Nederlander. De vrienden van Jan waren allemaal Koalstamper, dus dat was altijd een gezellige boel. Ik kwam er eigenlijk bij als lid van de Stootjes.
In 1996 waren wij het Boerenbruiloftspaar.
Het was een geweldige dag. Er was sneeuw die dag en veel volk. De Stootjes waren bruidsmeisjes, verkleed als nonnen. Mijn broer was (toevallig) verkleed als pastoor, wat een heel grappig geheel was om te zien. Ze wisten dit niet van elkaar. Mijn moeder (destijds 87 jaar) was er ook de hele dag bij. Voor haar was dit heel bijzonder dat ze dit mee kon maken, want zij was ook een echte carnavalsvierder.
Onze dochter Marieke was in dat jaar Jeugdadjudante, dus kon er helaas niet bij zijn. Er was maar 1 van onze kinderen (Niels) bij de boerenbruiloft aanwezig, want Stefan was op vakantie.
We zijn gevraagd als paar door Ton van Houtum en Thomas Brouwers. Ik wilde wel, en heb gezegd dat ze het maar aan onze Jan moesten gaan vragen. En als hij het niet zou doen zou ik een andere Jan vragen had ik er bij gezegd. Jan was nog op de zaak. Ze werden daar weggestuurd door Jan. Jan deed het niet. Toen kwamen ze weer naar mij. Ik zei dat hij dat wel gaat doen. De volgende dag heeft hij na veel aarzelingen toch gezegd het te doen. Hij deed het voor mij.
Ton van Houtum was ceremoniemeester, want dat was hij altijd.
Die dag zijn we opgehaald met paard en wagen. Een serenade aan huis door de ut Meziekske van de Koalstampers. Daarna eerst een koffietafel in de Gouden Leeuw. Na het ontbijt zijn we met zijn allen weer met paard en kar naar het oude gemeentehuis gereden, waar Servé Jansen ons in het onecht heeft verbonden.
Jan kreeg een grote leren bal van Servé, als cadeau, omdat hij altijd ajaxfan was.
We kregen een geweldige toespraak van Servé die me nu nog in het geheugen staat. Hij had altijd geweldige toespraken. De sneeuw dwarrelde die dag flink naar beneden, terwijl wij daar op de trap stonden. Bij het gemeentehuis kregen we allemaal nog een borrel (Jagermeister of Jonge klare).
Op de terugweg gingen we bij de Witte Zwaan en de Prins aan voor een snelle neut en dan vlug naar de Gouden Leeuw. Daar brachten we een toast uit en begon de receptie. Na de receptie kwam altijd de mazurkadans. Die werd altijd gespeeld door Quatro, de discotheek van Dirk den Dekker.
Die hadden altijd volle zalen. En het werd dan een groot feest tot in de late uurtjes.
Jan genoot altijd van de carnaval maar wel op de hoek van de bar. Als anderen het naar hun zin hadden, had hij dat ook. Hij was vaak te vinden met Henk Akkermans, Ton van Houtum, Frans van Pinxteren, Jo van de Mosselaar en Theo van de Walle.
Als Koalstamper heb ik nog de eerste statuten van 1964 (in getypte versie) liggen.
Hierin staat het volgende citaat: Artikel 2: De vereniging is aangegaan voor de tijd van 29 jaren en 11 maanden, te rekenen van de dag van oprichting zijnde 1 oktober 1964 derhalve eindigende 1 september 1994. Haha, we zijn er nog steeds.
Om de 5 jaar wordt er een driedaags uitje georganiseerd, het lustrumfeest.
Zo is er ook elk jaar nog een grote ceremonie rondom de Beuk destijds geschonken door de Koalstampers aan de Fam. Godschalkx. De editie van de Brug van 1987 hierover heb ik ook nog. De beuk is geplant bij Godschalkx in de tuin. Het tuinontwerp is toentertijd om die beuk ingericht. Elk jaar wordt deze beuk nog opgemeten met carnaval. Onder het genot van een pan snert (vroeger) en een lekkere borrel is dat een hele happening.
Ik heb nog zoveel herinneringen aan ons mooie carnaval. Als je bij mij aan tafel zit, komen er zoveel herinneringen boven. Te veel om op te noemen. Maar wel heel gezellig om met een fotoboek en een kopje koffie ter plekke aan de keukentafel te vertellen.