Terug in de tijd met… Josje Mathijssen
In deze tijd, waarin we carnaval niet kunnen vieren zoals we dat zouden willen, is het des te belangrijker om herinneringen op te halen.
Zodat we niet vergeten hoe belangrijk carnaval in Dun Birrekoal voor ons allemaal is. Elke week vragen we een beer of beerin om ons mee te nemen naar een moment die in hun geheugen gegrift is.
Met deze week… Josje Mathijssen
Op 11-jarige leeftijd was het dan zover: ik mocht eindelijk zonder ons pap en mam met Dun Blaouwun Beer mee! Ik had bedacht als prinses, maar dat was niet helemaal gelukt. Gelukkig vond ik het ook niet erg om adjudant te zijn. Overdag met de bus mee en na het eten bij de Hooghei snel die stofjas aan voor de BBBB.
Vanaf dat moment had ik de smaak te pakken en ben ik nog 11 jaar blijven plakken. Eerst omdat ons pap prins was en daarna natuurlijk als springding! Ieder jaar keek ik er weer naar uit om op vrijdag naar Den Durpsherd te vertrekken. Traditioneel met Christy de sleutel vasthouden, dansen en vervolgens richting de kroegen. Vaak tot laat in de nacht, maar de volgende dag moesten we natuurlijk wel weer fris verschijnen. Soms vragen mensen zich af waarom we zolang als springding zijn gebleven, maar dat was niet zo moeilijk. Het was een geweldige tijd en daarnaast waren al die meiden ook mijn vriendinnen! Het hoogtepunt van de carnaval blijft voor mij toch de optocht. De eerste jaren stonden we op de wagen bij de prins, maar aan het einde verzonnen we ons eigen thema: veel leuker! Nu heb ik in ieder geval een keer als bruid rondgelopen..
In 2013 had ik besloten om er toch maar een keer mee te stoppen. Gelukkig werd in 2014 Wanne Klets opgericht waardoor ik nog steeds m’n plekje weet te vinden tijdens carnaval in Dun Birrekoal. Dit jaar zullen we niet vijf dagen op pad zijn. Raar, maar volgend jaar sta ik hopelijk weer met m’n blauw groene das in de kroeg!