Terug in de tijd met… Nicole den Otter
In deze tijd, waarin we carnaval niet kunnen vieren zoals we dat zouden willen, is het des te belangrijker om herinneringen op te halen.
Zodat we niet vergeten hoe belangrijk carnaval in Dun Birrekoal voor ons allemaal is. Elke week vragen we een beer of beerin om ons mee te nemen naar een moment die in hun geheugen gegrift is.
Met deze week… Nicole den Otter
Bij ons thuis werd geen carnaval gevierd, we gingen altijd op vakantie. Tot ik een jaar of 13 was en echt niet meer mee ging als we niet pas op woensdag vertrokken! En toen was daar het jaar 1985/1986. Prins Frans van Pinxteren en Adjudant Nol van Lith. En ik als 15 jarig meisje, een springding. Daar is mijn blaouw hart begonnen met groeien. Wat een fantastische tijd was dat! Opgehaald worden met een taxibusje, de hele dag onder de pannen en ’s-avonds weer netjes met dat zelfde taxibusje thuis gebracht worden. Wat was ik trots op mijn laarsjes, jurkje, cape en ja zelfs het kanten onderbroekje.
Wat me ook nog goed bij staat uit die periode is de trip naar Bonheiden, gezellig met zijn allen naar, in mijn beleving, een grote sporthal waar we moesten dansen en konden feestvieren.
Jaren later en vele carnavalsdagen later bloeide mijn blaouw hart weer helemaal op toen manlief Adjudant mocht worden naast Prins Hans dun Vierde. Meteen weer helemaal terug in die blaouwe familie, die natuurlijk in de loop der jaren vele nieuwe leden had gekregen, maar waar ik ook nog leden tegenkwam uit mijn springdingtijd. Een feest van herkennning van activiteiten en waar ik graag ook weer een steentje aan bij wilde dragen met als gevolg dat ik me aansloot bij het bestuur.
En na 2 jaar kwam daar de rol als opperbeer bij. Spannend…… om deze functie als eerste vrouw te mogen vervullen! Mijn blaouw hart groeit nog steeds en zal hopelijk nog jaren blijven kloppen!
Bij deze wil ik iedereen een fantastisch 2021 toewensen en kunnen we hopelijk het afgelopen jaar achter ons laten liggen. Een bijzonder jaar….. wat begon met geen optocht maar wat eindigde met nog veel meer “geen”.
Liefs Nicole den Otter