Het is nu krap één uur, en stap zojuist over de drempel van de voordeur na een gezellige kennismakingsavond bij @CafeTanteSis (terwijl u dit leest is dit tijdstip reeds enige uren gepasseerd. Jazeker, lid zijn van de jeugdcommissie @dunblaouwunbeer is beslist geen 9-to-5-job. Het begint een beetje traditie te worden om na ieder drinkgelag een blog te produceren. En daar moet je mee uitkijken, zeker als jezelf ook een pilsje achter de kiezen hebt… Desondanks toch een milde poging om deze avond in een paar woorden te beschrijven. En nee, ik zal hier niet ingaan op de woorden van @Allisonkleine73 dat onze Minister van Jong Volk het niet van vreemden heeft. Sterker nog, aan de ouders af te meten heeft de maxi-cosi van onze jeugdhoogheden nooit ver van de tap gestaan.

Bekijk hier de foto’s van de kennismakingsavond.

Vanavond is het motto van de jeugdhoogheden voluit in praktijk gebracht. “Es we Fiste, Fiste we ammoal!!!”… mooier kan het niet, en dat hebben we dus ook gedaan: samen met de jeugdhoogheden, jeugdraad, jeugdsprindinger en uiteraard de jeugdhofkapel. Het was een avond vol gein, zang, bier, frikadellen, snoepzakken, witte wijn, chips en cola. Kortom, alle ingrediënten waren aanwezig voor een rasechte kennismakingsavond van de jeugd van Dun Blaouwun Beer.

.

Onder aanvoering van Ingrid van den Boom ging de avond van start met de onthulling van het motto én de medaille (of moet ik zeggen het bord), want de gebruikelijke medaille heeft dit jaar plaatsgemaakt voor een uitermate irritant spelletje wat je, eenmaal begonnen, niet meer loslaat. Nadat iedereen voorzien was van dit schitterend stukje speelgoed (geloof mij dit wordt een collectors item) en het formele gedeelte was afgerond, was het de beurt aan de jeugdcommissie om hun zangtalent te laten zien onder de zwoele klanken van K3. Hiermee was de toon gezet en kon de avond met een keur aan plaatselijke wannabees eenvoudigweg niet meer stuk: de gehele jeugd, ouders, hoogheden, aanhangsels van hoogheden, bestuur, werkelijk iedereen heeft zijn of haar opwachting gemaakt en liederlijk de overhand genomen.

.

Gaandeweg de avond nam de omloopsnelheid van het (geestrijke) vocht hand over hand toe, wat ook bittere noodzaak was gelet op de tropische omstandigheden in Tante Sis. De tongen gingen wapperen en als blogger moet je dan snel schakelen om de vele verhalen een goei plekske te kunnen geven.  Ik ga niet al teveel klappen maar toch, uit wel-ingelichte-bronnen heb ik vernomen dat het bord van de jeugdhoogheden nu al toe is aan een eerste upgrade. Hoor, hoor, morgen al zullen de borden worden gepimpt. Koester dus uw visitekaartje, want het zal waarschijnlijk de laatste glimp bevatten van het traditionele blauw/wit…

.

Weet je, ik zou nog zoooveel kunnen vertellen en bovendien laten zien. Maar 1) het is al laat 2) het carnavalsseizoen is pas net begonnen en 3) het feit dat ik nog zonder al te veel kleerscheuren door de Jumbo wil kunnen lopen, maken dat ik er maar eens een eind aan ga breien. De stille getuigen in de vorm van een grote serie plaatjes zal ik proberen morgen op Flickr te zetten. Want hoe was het ook alweer, o ja: één plaatje zegt meer dan duizend woorden.

I Rest My Case… (met dank aan Tante Sis voor een avond vol gezelligheid).